“بدنم دیگر از آن من نبود”

جز صدای ضربات مداوم قطرات باران بر روی سقف‌های سفید پلاستیکی سرپناه‌های موقت اردوگاه هیچ صدایی در اینجا به گوش نمی‌رسد، نه پنجره‌ای، نه موسیقی و نه همهمه‌ای از بازی کودکان. تنها گاهی این سکوت سنگین با صدای موذنی قطع می‌شود که طریق بلندگو‌های خاکستری‌رنگ آویخته به درخت‌های اطراف پخش می‌شود. صدایی که از فراز تپه‌ها و دره‌های گل‌آلود می‌گذرد و به گوش هزاران نفر از ساکنان اردوگاه می‌رسد.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

این اردوگاه که بزرگ‌ترین اردوگاه پناهجویان جهان است در شمال شرقی کوتوپالوگس در بنگلادش واقع شده است. در این اردوگاه حدود ۴۰ هزار نفر از آوارگان میانمار روهینگیایی در مساحتی حدود یک کیلومتر مربع زندگی می‌کنند.

در مجموع اردوگاه‌های مشابهی مانند این اردوگاه در بنگلادش، یک میلیون تا یک میلیون و پانصد‌هزار نفر از روهینگیایی‌ها ساکن هستند.

از سال‌های ۱۹۷۰ با افزایش فشارها بر اقلیت مسلمان روهینگیایی در میانمار هزاران نفر از این کشور آواره شده‌اند. اما این تعداد قابل مقایسه با آمار فراریان سال گذشته از میانمار نیست.

در سال گذشته حدود ۷۰۰ هزار تن از مسلمانان روهینگیا پس از آغاز حملات نیروهای نظامی علیه ساکنان منطقه، از میانمار به کشور همسایه، بنگلادش گریختند. این غیرنظامیان هنوز در شرایط بسیار ناگوار و غیرانسانی در اردوگاه‌های پناهجویان بنگلادش زندگی می‌کنند.

فاطمه که تنها ۲۰ سال دارد یکی از زنانی است که پس از هجوم شبه‌نظامیان به روستای محل زندگی‌اش بارها و بارها مورد تجاوز قرار گرفته است. او در حالی که می‌لرزد از سرنوشت خود حکایت می‌کند. ۳۰ یا حتی ۴۰ بار در شب؛ او در حالی که به نقطه‌ای دور خیره شده می‌گوید “بدنم دیگر مال من نبود”. او تنها یک آرزو دارد که به خانه و زندگی خود بازگردد.

زنانی که مورد تجاوز قرار گرفته‌اند اگر نجات هم یابند اغلب پیش می‌آید که از سوی همسر و یا خانواده خود طرد می‌شوند. گروه‌های امداد و سازمان‌های بین‌المللی با برپا کردن چادرهای ویژه تلاش می‌کنند این زنان را مورد حمایت قرار دهند.

فرار جمعی غیرنظامیان

در سال گذشته میلادی نیروهای نظامی میانمار عملیات سرکوب شدید ساکنان ایالت راخین را آغاز کردند. در آن زمان گفته شد که این عملیات در پاسخ به حملات نیروهای “ارتش آزادی‌بخش آراکان روهینگیا” به ۳۰ پاسگاه پلیس و ارتش میانمار صورت گرفته است.

سازمان ملل متحد روز سه‌شنبه ۲۷ شهریور (هجدهم سپتامبر) گزارش مفصلی درباره کشتار و کوچ اجباری گروه قومی روهینگیا منتشر کرد. در این گزارش آمده است که ارتش میانمار افراد وابسته به این اقلیت مسلمان را شکنجه کرده و به قتل رسانده است.

بسیاری از شهروندان وابسته به روهینگیا در میانمار بدون محاکمه اعدام شده‌اند. کمیسیون بررسی پرونده کشتار و مهاجرت تحمیلی به این اقلیت در میانمار در گزارش خود جنایات روی داده در این کشور را “نسل‌کشی عامدانه” خوانده است.

در این گزارش از آنگ سان سوچی، رهبر حزب حاکم و دولت میانمار و برنده جایزه صلح نوبل، نیز به شدت انتقاد شده است.  روز جمعه، ششم مهر (۲۸ سپتامبر) نمایندگان مجلس عوام کانادا نیز به اتفاق آرا تابعیت افتخاری کانادایی  به آنگ سانگ سوچی را سلب کردند.