حمیرا محمدنژاد: موقعیت کنونی فرقه رجوی “سازمان مجاهدین خلق ایران”

0
820

موقعیت کنونی فرقه رجوی “سازمان مجاهدین خلق ایران” 

 حمیرا محمد نژاد، زنان ایران، هفتم اکتبر ۲۰۱۷:… هم اکنون بنا به شواهد تعداد حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ نفر در قرنطینه خروج در محیطی محصور در شمال تیرانا بدور از چشم ونظارت کمیساریای عالی پناهندگان نگهداری میشوند حتی مقامات دولت آلبانی هم خبر ندارند. تعداد حدود ۳۰ تن اززنان رده های بالا در یک پایگاه مخفی تر که با تهدید وتطمیع وارعاب در آنجا تحت مراقبت … 

لینک به منبع

موقعیت کنونی فرقه رجوی “سازمان مجاهدین خلق ایران” سازمان- معضل اصلی وانتخاب مسؤل اول

بعد از انتخاب نوری المالکی در دور دوم به نسخت وزیری عراق رجوی غافلگیرشد چون روی آمدی ایاد علاوی حساب کرده بود وشرایط شبیه به شرایط حاکمت صدام حسین را در رؤیاهایش برای خود متصور میدید. اما مالکی بسیارمصمم بود که تشکیلات رجوی را ازعراق جمع کند. کشورهای زیادی هم افراد تشکیلات را قبول کرده بودند اما رجوی که میدانست به محض رسیدن اعضا به اروپا کسی در تشکیلات نمی ماند سرانجام به آلبانی راضی شد یا به بیان دقیق تر به وی تحمیل شد. اما در همین کشور آلبانی با وجودیکه دررده بندی دولت های فاسد قرار دارد هم تشکیلات سازمان توان سازگاری ندارد وبا گذشت حدود یک سال تعداد جداشدگان هرروز رو به افزایش است حتی تهدید به قطع کردن هزینه زندگی جداشده ها هم که در ژنو محمد سید المحدثین (بهنام) امضا کرده بود هم دردی درمان نکرد بلکه موقعیت جدا شده ها را محکم تر کرد.

بر اساس اطلاعات دقیق ترس سازمان از موقعیت وتعداد روبه افزایش جامعه جداشدگان در تیرانا بحدی رسیده که سازمان را بفکر چاره جویی جدی انداخته وبه معضل روز سازمان تبدیل کرده است بطوریکه خود مسئولین برخورد با جداشدگان مثل عبدالله تهرانی مستمرا نفرات را تحت فشار برای ترک آلبانی قرار میدهد وحتی حاضر هستند مقداری از هزینه قاچاقچی ها را بپردازند در حالیکه استراتژی تشکیلاتی سازمان از سال ۱۳۷۴ این بود که حتی یک نفر هم به اروپا ودنیای آزاد نباید برسد چون بنا به گفته لابی های سازمان درمحافل اروپایی مشکل در پارلمان اروپا رژیم نیست بلکه جداشدگان خودتان است که هرکجا ما میخواهیم اقدام کنیم آنها جلو ما ظاهرمیشوند.

هم اکنون بنا به شواهد تعداد حدود ۲۰۰ تا ۲۵۰ نفر در قرنطینه خروج در محیطی محصور در شمال تیرانا بدور از چشم ونظارت کمیساریای عالی پناهندگان نگهداری میشوند حتی مقامات دولت آلبانی هم خبر ندارند. تعداد حدود ۳۰ تن اززنان رده های بالا در یک پایگاه مخفی تر که با تهدید وتطمیع وارعاب در آنجا تحت مراقبت شبانه روزی بسرمیبرند. حتی تبدیل شورای رهبری به شورای مرکزی بتواند دختران جوانتررا در بر گیرد نتوانست از ریزش زنان جلوگیری کند و تبدیل شورای رهبری به شورای مرکزی اصلا به همین هدف بود برای این که به دختران جوان این انگیزه را بدهد که تشکیلات را ترک نکنند چون که تعدادی ازمسن تر ها را با ترفندهای مختلف که آنها با وجود گذشت سالیان دیگرپا به سن گذاشته وهیچ چشم انداز یک زندگی مشترک معمولی برای آنان متصور نیست را نگه داشته اند اما برای جوانترها این ترفند کارساز نیست.

 برگزاری باصطلاح انتخابات وانتخاب زهرا مریخی به عنوان مسؤل اول و نرگس عضدانلو دختر محمود عضدانلو- شهرزاد صدربه عنوان یکی از معاونین مریخی هم در همین راستا بود که البته همه اینها در چند روز اخیر با فرار ۵ تن از زنان از رده های سنی مختلف وچند تن از مردان همه این طرح وبرنامه ها را نقش بر آب کرد وفلش فروپاشی را پررنگ تر کرد وآلبانی را که در تشکیلات از آن به عنوان کشف برادر یا معجره برادر یاد میکردند را به عنوان آخر خط سازمان وتشکیلات نشان داد.
بد نیست اشاره هم به پدیده ای به نام انتخابات در تشکیلات سازمان شود.

موضوع انتخابات در سازمان مجاهدین بقدری با تشکیلات در تضاد هست که در یک نشست در سال ۱۳۶۸ مسعود رجوی در یک دیالوگ با محمود مهدوی معروف به محمود قائمشهر از وی سوآل کرده که چرا ما در تشکیلات انتخابات نداریم در حقیقت این حرف رجوی به در بود که تخته بشنود چون تعداد زیادی از نفرات خارج کشوربه تازگی وارد تشکیلات شده بودند که مسئله انتصاب های رجوی برایشان سوال شده بود.

 اما بهر حال رجوی بحدی با انتخابات بیگانه بود که بدون هیچ توضیحی با بقول معروف بدون هیچ بلابه مقوله انتخابات را در تشکیلات خط بطلان کشید چون پشتیبان وی صدام در حاکمیت بود ونیازی به توضیح انچنانی نداشت . رجوی خودش پاسخ را به محمود قائمشهرداد و گفت اگر ما با انتخابات مسولین را سر کار بیاوریم آنوقت ملاک میشود رضایت پایین ترها وتو سعی میکنی رضایت نفرات زیر دست خودت را جلب کنی ونه بالاتر را که البته منظور از بالاتر شخص خودش بود. اما سازمان از چه موقع یادش به انتخابات به شکل کوزه وگلدان افتاد
در سازمان هیچ گاه هیچ انتخاباتی صورت نگرفته است درسالهای اخر حکومت صدام حسین در سال ۱۳۸۰در انتخاب مژگان پارسایی رجوی وی را معرفی کرد واز همه خواست که موافق ومخالف با بلند کردن دست موضع خود را اعلام کنند حالا چه کسی در آن فضای رعب آور جرات داشت کسی را رجوی کنار دست خودش نشانده را رای مخالف بدهد پیدا کنید پرتقال فروش را؟ اگر هم رجوی میخواست پز دموکراتیک بدهد و چیزی نگوید مریم آرام نمی گرفت و اگر هم مریم را باز مسعود باصطلاح میخواست ساکت کند چماقدران شروع به فحاشی ومارک زدن وترور شخصیت میکردند. انتخاب مژگان پارسایی هم به این دلیل بود که پاداشی برای اجرا وسازماندهی حملات مرزی وشهری در اواخر دهه هشتاد باشد.

۱-اولین انتخابات کوزه ای در انتخاب صدیقه حسینی رخ داد که در سالهای اول بعد از اشغال عراق توسط آمریکا بود چون افراد زیادی به کمپی که آمریکاییها برای جداشدگان اختصاص داده بودند به نام جیاتیف یا در اختصار تیف فرار کرده بودند وآژانس های مختلف آمریکایی توانستند از نزدیک با شاهدان زیادی از جمله شاهدان شکنجه صحبت کرده واطلاعات وازریابی دقیقی از مناسبات درونی سازمان جمع اوری کنند . حتی زندان قلعه هم که برای عدم کشف آن باخاک یکسان شده وروی آن ساختمان پیش ساخته جدیدی بنا شده بود را هم توانستند در همان محل مورد تحقیق قرار داده واز آن مطلع شوند.

۲- دومین بارسال ۱۳۹۰ زمانی که طرف مذاکره دولت آمریکا به نام باتلر برای تخلیه اشرف در آنجا مشغول مذاکره بود که بلافاصله در شروع مذاکره برای وی یک نوار از باصطلاح انتخاب زهره اخیانی برای وی گذاشتند باتلر شناخت دقیقی ازسازمان ومناسبات درونی وی داشت به همین دلیل هیچ اعتنایی نکرد و تعجب هم کرد که نشان دادن این ویدئو چه ربطی به ماموریت وی دارد .

۳- سومین بار اما در سال جاری که تشکیلات رجوی از عراق جمع آوری و به آلبانی اخراج شد. اما این بار باید به چه کسی انتخابات نمایی شود؟ شورایی ها وبازنشسته ها یا مقامات سابق که همه حقوق بگیران خود سازمان هستند وتنها چیزی که برایشان مهم نیست انتخابات درون سازمان هست وانچه که مهم هست حقوق های چند ده هزار دلاریشان هست. هوادارن هم که تعدادشان آنقدر اندک هست که حتی در محاسبات خود سازمان هیچ نقشی ندارد تنها همان دویست سیصد نفری که بر ای پر کردن صف های اول درگردهم آیی سالانه پاریس بماند کافی هست. این بار برای جامعه آلبانی هست چون با وجودی که بسیاری از مقامات را با میهمانی ها وهدایای که درپاکت تقدیم آنها میشود طیف بسیاری از جامعه سیاسی آلبانی از سازمان دل خوشی ندارد بماند بلکه وحشت هم دارند با توجه به اینکه تعدادی حدود ۲۵۰ نفر هم اکنون در تیرانا جداشده از سازمان زندگی میکنند که این تعداد مستمرا در حال افزایش میباشد که این افراد شناخت بسیار دقیقی به جامعه سیاسی آلبانی ارائه داده و میدهند.

حمیرا محمدنژاد  – آلمان

۰۶٫۱۰٫۲۰۱۷

///////////////////////////

پاسخ ترک

لطفا نظر خود را وارد کنید
لطفا نام خود را اینجا وارد کنید