ترس مشترک،اسراییل،عربستان و مجاهدین قبل و بعد از توافق وین
نادر کشتکار، کانون آوا، شانزدهم اکتبر ۲۰۱۵:… انعکاس موضعگیریهای مقامات سعودی و اسراییل و همچنین جنگ طلبان و آدمکشان امریکایی در رابطه با مسایل منطقه ویا عصبانیت از حضور پیوستۀ مقامات غربی در تهران از جمله برگزاری کنفرانس مونیخ در ۱۷ اکتبر که در سایتهای مجاهدین به انها اشاره شده است ویا انعکاس منفی از حضور نظامی روسیه در سوریه که منجر به عصبانیت ارباب جدیدأ لو رفته یعنی …
ترس مشترک،اسراییل،عربستان و مجاهدین قبل و بعد از توافق وین
اگر به پروسۀ مذاکرات ایران و غرب در راستای حل مسئله هسته ای و رسیدن به یک راه حل دیپلماتیک در طی سالیان گذشته نگاهی بیاندازیم و موضعگیریهای مجاهدین و کشورهایی چون اسراییل و عربستان را دنبال کنیم ترس و وحشت آنها از به ثمر رسیدن یک توافق بین ایران و غرب را بخوبی خواهیم دید،ترسی که با این توافق شروع شده اما پایان نمی یابد،وادامه مخالفتها و دشمنی با آن نیز به همین دلیل است.
البته در این میان مجاهدین از آنجا که سازمانی بدون پشتوانه مردمی و لاجرم شکاف زی میباشند،هرگونه تفاهم بین حکومت ایران و جامعۀ بین المللی را به زیان خود می بیند،که البته درست هم میباشد.اما نکتۀ مهم اینجاست که این توافق با سایر توافقات یک تفاوت عمده دارد.این توافق بشدت این پتانسیل را در خود دارد که زمینه و الگویی شود برای رسیدن به توافقهای دیگر با غرب،و این یعنی به رسمیت شناخته شدن ایران به عنوان یک بازیگر قدرتمند منطقه ای توسط غرب و ضمن خروج از انزوا به انزوا رفتن مخالفین ایران از جمله اسراییل ،عربستان ومجاهدین.
بدنبال این توافق ایران از انزوای بین المللی «که از نظر من حاصل یک پروژه به رهبری اسراییل بود» بتدریج خارج شده و در گام اول با گسترش روابط دیپلماتیک با جهان و همچنین گسترش مناسبات اقتصادی، امنیتی ،فرهنگی ،وحتی نظامی با سایر کشورها، جایگاه خود را به عنوان کشوری قدرتمند و موثردر صحنۀ سیاسی جهان به سمت ثباتی بیشتر پیش خواهد برد.
اظهار نظرها و گفته های بسیاری از مقامات جامعۀ بین الملل و بخصوص کشورهای غربی بعد از این توافق از جمله گفته های صدر اعظم آلمان و وزیر امور خارجه این کشوروهمینطور جان کری وزیر امور حارجه امریکا مبنی بر نقش موثری که ایران میتواند در حل بحران سوریه ایفا کند،خود بخوبی موید این مدعاست.همچنین نرمتر شدن مواضع غرب از جمله چرحش آشکار موضع انگلیس نیزدر قبال نحوۀ رسیدن به یک راه حل سیاسی در سوریه در راستای همین تغییرات در رویکرد و نگاه به ایران بعد از توافق وین میباشد،وشکل گیری و ادامه این روند همان کابوس و وحشتی است که به آن اشاره کردم،از اینرو اسراییل ،عربستان و مجاهدین سعی دارند که علیرغم شکست در فاز اول یعنی به شکست رساندن مذاکرات در فاز بعد مانع از گسترش حضور ایران در صحنه سیاست جهانی به عنوان یک عضو قوی و اثر گذار شوند،چراکه حضور ایران در حل و فصل مناقشات منطقه ای و جهانی یعنی شکست کامل اسراییل ، عربستان و حتی ترکیه در سیاستهایی که در این سالیان دنبال کردند.
از همین رویست که آنها همچنان در پوش حمایت و دلسوزی برای مردم سوریه ویا جلوگیری از نفوذ و مداخله ایران در امور سایر کشورها دست از توطئه و دشمنی بر نمیدارند و به بهای جان انسانهای بی گناه در سوریه ،عراق و یمن بدنبال منافع خویش «که آنرا با به قدرت رسیدن ایران در منطقه در خطر نابودی می بینند» هستند.
و مجاهدین نیز که وزنه ای برای بالا یا پایین رفتن این معادلات در منطقه نبوده و نیستند ،راهی جز تبدیل شدن به بلند گوی عربستان و اسراییل نداشته ودرسایتها و موضعگیریهایشان با ضجۀ آنها ضجه میکنند و با رقص آنها رقاصی.
انعکاس موضعگیریهای مقامات سعودی و اسراییل و همچنین جنگ طلبان و آدمکشان امریکایی در رابطه با مسایل منطقه ویا عصبانیت از حضور پیوستۀ مقامات غربی در تهران از جمله برگزاری کنفرانس مونیخ در ۱۷ اکتبر که در سایتهای مجاهدین به انها اشاره شده است ویا انعکاس منفی از حضور نظامی روسیه در سوریه که منجر به عصبانیت ارباب جدیدأ لو رفته یعنی آل سعود شده است و اخباری از این دست همه و همه نشانهای آن ترس مشترک است.
این روزها حضور نظامی روسیه در سوریه به یکی از نگرانیهای عمده ترکیه،عربستان و بدنبال عربستان بالطبع مجاهدین تبدیل شده است،چراکه این حضور در صحنه در نهایت میتواند کفه را به نفع آن دسته از دولتمردان و سیاستمدارانی که واقعأ بدنبال یک راه حل سیاسی پایدار برای سوریه هستند چرخانده وباعث تقویت موضع آنها شود.چونکه کشورهای غربی را بر سر دو راهی انتخاب قرار میدهد،بین ادامه تضاد و وضع موجود ،یا پایین آمدن از مواضعشان در قبال این بحران وتن دادن به یک راه حل دیپلماتیک پایدار با حضور تمام کشورهای ذی نفع. هر چند که در ظاهر و مثل همیشه کشورهای غربی در رابطه با حضور نظامی روسیه به شدت موضع مخالف گرفته اند ،اما در نهان و پشت پرده میدانند که بجزدو انتخابی که در بالا به آنها اشاره شد انتخاب بالقوۀ دیگری در دسترس نیست.از نظر من دیر یا زود آنها به راه حل دوم تن خواهند داد و این یعنی پذیرفتن لاجرم ایران به عنوان یکی از کشورهای مهم و تاثیر گذار در منطقه،یعنی تاویل شدن کابوس آل سعود و مجاهدین،یعنی گسترش غیر قابل مهارقدرت ایران در عرصه منطقه ای و جهانی ،یعنی الگو قرار گرفتن توافق هسته ای برای حل سایر بحرانهای منطقه ای و جهانی،یعنی خروج حکومت ایران از انزوا و به محاق رفتن بیش از پیش مجاهدین،یعنی شکوفایی اقتصادی در کشوروشادی مردم از دور شدن از کابوس جنگ و تحریم ونبود دارو،یعنی امیدواری بیشتر به فرداو در پایان یعنی خشم و عصبانیت دشمنان پیشرفت، شادی و آسایش ملت ایران تحت هر نامی.
