۳۰۰۰انسان در یک پادگان محصور(لیبرتی) که هیچ امکان تحرکی به لحاظ نظامی در آن نیست ، نه امکان پیشروی و نه امکان عقب نشینی به لحاظ نظامی در آن وجود ندارد چون یک محیط بسته و احاطه شده میباشد و اگر در آن نبردی رخ دهد به یک فاجعه انسانی دیگرمانند عملیات فروغ تبدیل خواهد شد و من مطمئن هستم که سران فرقه و تئورسین های آن از این امر کاملا مطلع و آگاه هستند ولی متاسفانه چیزی که ارزش ندارد جان این ۳۰۰۰ تن میباشد
شعار ساکنان لیبرتی را مسلح کنید ، دومین اشتباه بزرگ رجوی بعد از عملیات فروغ است
مدتی است که سران فرقه رجوی که اروپا نشین هستند در سایتهای خود این شعار را در سرلوحه ودر دستورکار خود قرار داده اند که برای داشتن امنیت و دفاع از خود خواستار سلاحبرای اعضای خود در عراق شده اند تا در مقابل حملات بعدی بتوانند از خود دفاع کنند
در ظاهر این شعاربنظر منطقی میاید و برای دفاع از خود امری ضروری است ولی این در صورتی است که هیچ راه و انتخاب دیگری در دسترس نباشد حال باید از سران فرقه رجوی که در اروپا و در امنیت و آسایش مطلق زندگی میکنند این سوال را پرسید با اینهمه پول و امکانات مالی و داشتن اینهمه لابی در سرتاسر اروپا آیا نمیتوانید این ۳۰۰۰ تن را جابجا کنید و از عراق خارج کنید؟
پس شعار میتوان و باید چه شد؟
شما آیا همه راه حلها جهت خروج سریع از عراق را تست و آزمایش کرده اید ؟ اگر تست کرده اید و نتوانستید و از عهده اش بر نیامده اید و جواب منفی گرفته اید،لطفا بصورت شفاف و با مدرک و سند گزارش اقدامات خود را جهت خروج از عراق به اطلاع افکار عمومی برسانید چون موضوع بسیار جدی و بحث جان تقریبا ۳۰۰۰ انسان است که متاسفانه تا کنون چیزی که از سایتها و جلسات سخنرانی خانم مریم رجوی مشاهده میشود تمایل رهبران فرقه به ماندن اعضا در عراق است و این شعار تسلیح اعضا در خاک عراق گواه و سند گویای این تمایل و خواسته سران فرقه میباشد وگرنه اگر واقعا سران فرقه ذره ای به فکر جان ان ۳۰۰۰ نفربودند باید بجای شعار تسلیح اعضا در لیبرتی شعار خروج فوری از عراق را سر لوحه و در دستور کار خود قرار میدادند چون هیچ عقل سالمی نگه داشتن ۳۰۰۰ انسان را در کشوری که مرگ و نابودی در آن یک امر روتین و عادی شده است را تایید نمیکند
این شعار تسلیح اعضا در لیبرتی بعد از عملیات فروغ جاویدان بزرگترین اشتباه خطی و نظامی سران اینفرقه میباشد ، در عملیات فروغ جاویدان که بلحاظ نظامی و تعادل قوا یک اشتباه محض بود بیش از ۱۵۰۰ تن از اعضای اینفرقه کشته شدند و انبوهی مفقود و انبوهی هم ناقص العضوشدند عملیاتی که در آن ارتش به اصطلاح آزادیبخش رجوی یک ارتش جوان و تا دندان مسلح بود ،آنچنان قلع وقمع شد ،حالا سران فرقه که خود در اروپا در امنیت و آسایش و ثروت زندگی میکنند خواستار تسلیح اعضای خود در لیبرتی میشوند اعضایی که دیگر جوان نیستند و میانگین سنی آنها ۵۰ سال میباشد و اکثرآنها به انواع و اقسام بیماریهای جسمی وروحی مبتلا هستند حتی اگر هم مسلح شوند کشته شدن و نابودی آنها بطور کامل قابل رویت میباشد و اگر به جای خروج از عراق مسلح شوند این به بزرگترین اشتباه رجوی بعد از عملیات مرگ فروغ جاویدان تبدیل خواهد شد چون
۳۰۰۰انسان در یک پادگان محصور(لیبرتی) که هیچ امکان تحرکی به لحاظ نظامی در آن نیست ، نه امکان پیشروی و نه امکان عقب نشینی به لحاظ نظامی در آن وجود ندارد چون یک محیط بسته و احاطه شده میباشد و اگر در آن نبردی رخ دهد به یک فاجعه انسانی دیگرمانند عملیات فروغ تبدیل خواهد شد و من مطمئن هستم که سران فرقه و تئورسین های آن از این امر کاملا مطلع و آگاه هستند ولی متاسفانه چیزی که ارزش ندارد جان این ۳۰۰۰ تن میباشد
چیزی که بوضوح روشن است ماندن این ۳۰۰۰ انسان که حدود ۱\۳ آنها زنان میباشند چه بی سلاح و چه با سلاح در کشور عراق در نهایت عاقبت خوبی نخواهد داشتو به یک فاجعه انسانی دیگر تبدیل خواهد شد عقل سلیم حکم میکنداگر واقعا جان این ۳۰۰۰ نفر برایشان ذره ای ارزش داشته باشد سران فرقه از همه امکانات مالی و لابیها و وکلای خود استفاده کرده و با فشار آوردن به جوامع بین المللی و حقوق بشری جان این ۳۰۰۰تن را با خروج از عراق نجات بدهند، در غیر اینصورت رهبران اینفرقه مسئول تام و تمام از دست رفتن جان این ۳۰۰۰ زن و مرد گرفتار در عراق خواهند بودو هیچ بهانه و توجیهی قابل قبول نخواهد بود
