از آن طرف برخی سؤالاتی که در داخل تشکیلات پرسیده شده و حتی امثال ابریشمچی هم پاسخی برای آن ها ندارند به صورت زیر است:
1. اگر هدف آمریکا از تهاجم موشکی به خاک سوریه سرنگون کردن بشار اسد است پس چرا کاخ ریاست جمهوری این کشور را بمباران نمی کند؟
2. اگر تظاهرات و اعتراضات در داخل کشور به حمایت از مجاهدین خلق صورت گرفته است پس چرا حتی یک شعار یا یک تصویر از سازمان شنیده و دیده نشده است؟
3. اگر آمریکا بر سر توافق هسته ای با ایران عهد شکنی کرده و به تعهدی که روسیه و چین و سه عضو اتحادیه اروپا هم پای آن را امضا کرده اند پایبند نمانده، به چه دلیل می تواند حامی مطمئنی برای مجاهدین خلق باشد؟
در این که اردوگاه تروریستی سوم فرقه رجوی آخرین اردوگاه بوده و این سازمان به پایان راه رسیده است تردیدی وجود ندارد. برای این فرقه به لحاظ سیاسی و اجتماعی هیچ آینده ای متصور نیست. اما آنچه که موجب نگرانی است وضعیت قربانیان اسیر در این فرقه و شرایط خانواده های چشم انتظار آنان است که دل نگران عزیزان خود هستند.
نجات اعضای گرفتار در یک فرقه مخرب کنترل ذهن در یک اردوگاه محصور در یک کشور غریب همراه با نقض سیستماتیک پایه ای ترین حقوق انسانی موضوعی است که توجه و تلاش تمامی فعالان و سازمان های بین المللی و حقوق بشری، خصوصا نجات یافتگان در خارج از کشور را می طلبد.
اردوگاه سوم و پایان راه