چرا دوباره مجاهدین خلق، فرقه رجوی، به اردوگاه پناه میبرند؟
سنگواره های غار اشرف
ایران دیدبان، بیست و هفتم اوت ۲۰۱۷:… اما مسئله مهم این است که گردانندگان باند بدنام رجوی، با جمع بندی این وضعیت به این نتیجه رسیده اند که اولاً این نیروها نباید با جامعه آلبانی ارتباطی داشته باشند، نباید امکان تماس و حضور در شبکه های اجتماعی را داشته باشند و سر آخر این که نباید با خانواده ها ارتباط داشته باشند و در همین راستا تلاش آنها برای جلب رضایت دولت آلبانی جهت انتقال اعضا به مقری خارج از تیرانا …
چرا دوباره مجاهدین به اردوگاه پناه میبرند؟
سنگواره‌هایی که فقط باید در غار اشرف منجمد شوند
گروه تروریستی مجاهدین، اردوگاهی را در خارج از تیرانا تعبیه کرده و در صدد است تا با اخذ مجوز از دولت آلبانی، نیروهایش را به آنجا منتقل کند. جایی شبیه اردوگاه اشرف که اعضای گروه در تمام ابعاد تحت نظر باشند.
گردانندگان باند رجوی، بعد از استقرار در آلبانی، در مواجه با شرایطی که آنان را ناگزیر می‌ساخت تا تردد و آمد و رفت اعضا به فضای شهر را قبول کنند و برای پرهیز از مخاطرات تعامل احتمالی مردم با آنان، تلاش نمودند تا شرایط تحمیلی را مدیریت کنند و با شگردهایی مانند پرداخت پول توجیبی به آنان ( پولی که حق پناهندگی آنان است و سازمان ملل به آنها اختصاص داده است و رهبری مجاهدین با منت، اجازه استفاده از بخشی از آن را می دهد) دادن اجازه برای خرید چند نفره و سرانجام دادن گوشی تلفن همراه به برخی اعضای قدیمی برای شرکت در شبکه های اجتماعی و فضای مجازی و تماس با خانواده ها.
طبیعی است که هر کس که اندک آشنایی با روابط فرقه‌ای و بسته ی مجاهدین آشنایی داشته باشد، از شنیدن این خبر که مجاهدین به اعضایشان تلفن همراه داده باشند تعجب خواهد کرد!
اما واقعیت آن است که گردانندگان مجاهدین با اطمینان از اینکه این افرادی که چندین سال متمادی هیچ ارتباطی با دنیای خارج نداشته اند، شماره شخص خاص وجایی را ندارند که با آن تماس بگیرند، با چند هدف دست به این کار زدند:
– اول اینکه گمان می کردند با ورود این نیروها به شبکه های اجتماعی ایرانیان، می‌توانند تبلیغاتی به نفع گروه بکنند.
– دوم اینکه نیروها ازمیان خانواده‌ها یارگیری کرده و جذب نیرو کنند.
– سوم اینکه بتوانند به بهانه های واهی از آنان پول بگیرند.
– چهارم اینکه از رهگذر این تماسها شرایط امنیتی برای خانواده ها درست کنند تا آنها به اتهام ارتباط با مجاهدین تحت تعقیب قرار بگیرند.
اما در همین مدت کوتاه هم اعضا و هم گردانندگان مجاهدین فهمیدند که :
– مطلقاً هیچ ایرانی در شبکه های اجتماعی وقعی به این گروه نمی نهد و حتی از نام گروه تروریستی مجاهدین متنفر است.
– حتی خانواده آنها نیز به آنها اعتمادی ندارند و حرفهایشان را قبول نمی کنند.
– به نظر می‌رسد که بسیاری از خانواده ها نیز با شگردها و شیادی باند رجوی برای اخاذی و سرکیسه کردن آنان آشنا باشند و به دام آنها نمی افتند.
– از همه مهمتر اینکه هیچ واکنش امنیتی گزارش نشده که حاکی از آن است که ظاهراً مقامات ایرانی نیز تمایل به برقراری چنین ارتباطی دارند!
نتیجه بلافصل چنین وضعی سرخوردگی شدید اعضایی است که در توجیه تماسها به آنها گفته شده بود که از آنها استقبال زیادی می شود و می توانند خانواده‌ها و پول زیادی را جذب کنند.
اما مسئله مهم این است که گردانندگان باند بدنام رجوی، با جمع بندی این وضعیت به این نتیجه رسیده اند که اولاً این نیروها نباید با جامعه آلبانی ارتباطی داشته باشند، نباید امکان تماس و حضور در شبکه های اجتماعی را داشته باشند و سر آخر این که نباید با خانواده ها ارتباط داشته باشند و در همین راستا تلاش آنها برای جلب رضایت دولت آلبانی جهت انتقال اعضا به مقری خارج از تیرانا افزایش یافته است.
این وضعیت نشان می دهد که گروه تروریستی مجاهدین و اعضایش به هیچ وجه قابلیت اجتماعی شدن ندارند و بر اثر سالها دوری از اجتماع نه تنها قابلیت برقراری روابط انسانی و اجتماعی ندارند، بلکه مدام با موانع متعدد روبرو می شوند، آنها به مانند فسیل‌هایی هستند که فقط باید درغار تنهایی خود منجمد شوند.
———————-
