دم خروس یا قسم حضرت عباس؟
ادوارد ترمادو، کانون آوا، اول اکتبر ۲۰۱۵:… آیا بانکی مون از خود نمی پرسد که این چه حکومت دیکتاتور و جباری است که اجازه میدهد چنین نامه های تندی آن هم از سوی زندانیان سیاسی نه تنها به خارج از زندان بلکه به دبیر کل ملل متحد ارسال شود؟آیا حکومت ایران کنترلی بر روی زندانیهای سیاسی خود ندارد؟ مگر این حکومت سرکوبگر نیست پس می تواند پس از انتشار نامه زندانیها را در زندان گوهر دشت به شدت سرکوب …
دم خروس یا قسم حضرت عباس؟
حضور حسن روحانی در نیویورک و سازمان ملل، سازمان رجوی را به تکاپو انداخته بطوری که دست و پای خود را گم کرده و در سایت های به اصطلاح خبری خود با داد و فغان تلاش نموده تا به خیال خود رهبران جهان که در سازمان ملل حضور دارند روحانی را از سازمان ملل بیرون کنند.
فراموش نکنیم که در دوران ریاست احمدی نژاد هم سازمان رجوی همین ساز و دهل را می نواخت اما سران کشورها در سازمان ملل حتی با احمدی نژاد هم برخوردی مناسب داشتند چرا که رئیس یک کشور هر کسی که باشد چه خوب چه بد رئیس جمهور یک کشور است، اما در رابطه با روحانی مجاهدین سرنا را از سر گشادش می نوازند، چرا که روحانی در موقعیت دیگر ی قرار دارد و از نظر همان کسانی که مجاهدین انتظار دارند که بیرونش کنند توانسته موضوع پیچیده هسته ای را حل کند.
مجاهدین که چنته خود را پس از توافق هسته ای کاملآ خالی می بینند از ظرفی در برابر سازمان ملل دست به راه اندازی تجمع می زنند و مریم رجوی به تجمغ کنندگان پیام میدهد که:
“آخوند روحانی نماینده مردم ایران نیست. او و رژیمش، قاتل مردم ایران و عامل اصلی بحران در منطقه هستند.”
“این رژیم،غاصب حق حاکمیت مردم ایران است و هیچیک از نمایندگانش، مشروعیت ندارند و باید از مجامع بین‌المللی اخراج شوند.”
از طرفی در سایت ناهمبستگی خود دست به چاپ نامه ای می زند که به قول خودش از سوی زندانیان سیاسی گوهر دشت برای آقای بانکی مون ارسال شده.
لطفآ خودتان را در جایگاه آقای دبیر کل سازمان ملل قرار دهید و قضاوت کنید.
آیا بانکی مون از خود نمی پرسد که این چه حکومت دیکتاتور و جباری است که اجازه میدهد چنین نامه های تندی آن هم از سوی زندانیان سیاسی نه تنها به خارج از زندان بلکه به دبیر کل ملل متحد ارسال شود؟آیا حکومت ایران کنترلی بر روی زندانیهای سیاسی خود ندارد؟ مگر این حکومت سرکوبگر نیست پس می تواند پس از انتشار نامه زندانیها را در زندان گوهر دشت به شدت سرکوب کند پس چرا نمی کند؟
البته آقای دبیر کل طور دیگری هم برداشت می کند مثلآ اینکه خوب حکومتی که اجازه بدهد زندانیان سیاسی برای دبیر کل ملل از درون زندان نامه بفرستند پس بایستی حکومت مطلوبی باشد، پس این گروهی که عربده اش گوش فلک را کر کرده دروغگوئی بیش نیست.
حالاآقای بانکی مون و ایرانیان خارج از کشور کدام را باور کننند دم خروس یا قسم حضرت عباس را؟
البته مجاهدین آنقدر دروغ گفته اند که خودشان هم دروغهای خود را باور دارند و گمان می برند که مردم هم مثل خودشان هستند ( کافر همه را به کیش خود پندارد)
امروز منطقه خاورمیانه در شرایط بحرانی بی سابقه ای قرار دارد که همین بحران دامنگیر کشورهای اروپائی گشته و برای حل این بحران رهبران جهان به این نتیجه رسیده اند که ایران برای حل این بحران می تواند نقشی تعیین کننده داشته باشد، گذشته از آن در حال حاضر ایران با تمام نواقص و مشکلاتی که دارد در منطقه امن ترین کشور بشمار میرود و به همین دلیل هم کشورهای اروپائی و امریکای لاتین برای سرمایه گذاری گوی سبقت را از یکدیگر ربوده اند، پس مجاهدین و تجمعشان جلوی مقر ملل متحد بمانند تا روحانی را از سازمان ملل بیرون کنند.
در این بازی هم مجاهدین سوختند و بور بور شدند.
