یعنی اینکه همه طرف های درگیر این مذاکره، تمایل به نتیجه مثبت در این جریان دارند. اما نتیجه هر چه که باشد، نشان میدهد که خط مذاکرات سیاسی به عنوان راه کار کم هزینه و بی تلفات، تنها مسیری است که مردم ایران کمتر آسیب میبینند و اگر این چنین شود، بی تردید شکست استراتژیک سختی به رجوی و تحلیلهای ایشان وارد میشود. حال ما منتظر هستیم که این مساله به پایان برسد و بعد خواهیم دید که اگر توافق کامل و جامع، انجام شود در کوتاه مدت و دراز مدت، مردم ایران هستند که سود میبرند و دقیقا در مقابل شعارهای جنگی مجاهدین، به خاک میافتد و …
برای ثبت در تاریخ
مهرداد ساغرچی ـ ایران فانوس آ 01.07.2015 زمان اندکی به پایان مذکرات غرب با ایران برای زمان تعیین شده باقیمانده است. در این راستا، بد نیست برای ثبت در تاریخ و برای اینکه فردای توافق احتمالی همه کسانی که در این راستا سنگ اندازی کردند و آنرا در راستای منافع مردم نمیدیدند، بلکه آنرا مصادف با بسته شدن دکان جنگ طلبی خودشان میدانستند، سردمدار جریانات اپوزسیون نماهای خارج کشوری در قسمت جنگ طلبی، همانا رهبری مجاهدین و سازمانش بوده است و دیگر این یک مورد تنها موردی است که نیاز به اثبات ندارد. هوای مورد تنفس عقیدتی و سیاسی و همچنین حضور تشکیلاتی مجاهدین در عراق، همانا جنگ و سلاح و خشونت بوده است. سلاحی که حتی در باره کمترین صدای مخالف در خارج کشور مجاهدین تحمل نمیکنند. چیزی که حتی سالیان است که رژیم با خارج کشوری هیچ کاری ندارد و موضعی نمیگیرد. اما مورد آقای محمدی و دخترشان در پاریس که مورد ضرب و شتم چماقداران رجوی قرار گرفتند، از همین نمونه هاست.
حال بگذارید، باز هم ایشان خودشان را راهگشا و رها کننده زن و مرد ایرانی و [جدیدا هم همه بشر!] بدانند، به راستی، توافق بر سر چراغ امید مجاهدین یعنی مصالحه و نه جنگ، به هر لحاظ برای مجاهدین گران تمام خواهد شد. چرا که سرمایه گذاریی که از بیش از یک ده پیش یعنی سقوط صدام به این سو و بخصوص بعد از حضور آمریکا در عراق، به عنوان سرمایه گذاری اصلی خطی و استراتژیکی سازمان همانا جنگ آمریکا وغرب با ایران، بوده است. البته در محتوا خط سازمان تغییری نکرد. چرا که پیش از آن هم اساس برنامه ریزی سازمان برای ورود به ایران، به صورت نظامی نه در غالب تشکیلات و سازمان، بلکه بر اساس حمله کشوری دیگر مثل عراق و زیر پوشش آن ورود به خاک ایران بوده است. حال که به قول خودشان صاحبخانه عوض شده، بایستی در زمین جدید جای خودشان را مشخص میکردند، و آمریکا هم بسیار سخت میتواند یک گروه بی یال و دم و اشکم را به کار گیرد. جدای از اینکه اساسا غرب به گروهها وجریاناتی که انبوهی حاشیه و ابهام در کارنامه خود دارند، به سادگی نزدیک نمیشوند. در ضمن، غرب هم هرگز به دنبال جنگ و تنشی دیگر در منطقه نیست و البته این یک آزمایش برای حل مسائل از طریق مذاکره نیز برای جریان صلح طلب جهانی محسوب میشود. در همین رابطه، میتوان به صحبت اشتاین مایر وزیر خارجه آلمان، اشاره کرد که در مقابل سوال نتیجه منفی بر آنچه که پیش بینی میشده درمصاحبه با روزنامه آلمانی “ولت ام زونتاگ” میگوید،
“ما نباید هیچگاه از ترس آبروریزی از تلاش برای انجام آنچه ممکن است باز بایستیم یا دست به انجام توافق‌های غیرمسئولانه بزنیم”
یعنی اینکه همه طرف های درگیر این مذاکره، تمایل به نتیجه مثبت در این جریان دارند. اما نتیجه هر چه که باشد، نشان میدهد که خط مذاکرات سیاسی به عنوان راه کار کم هزینه و بی تلفات، تنها مسیری است که مردم ایران کمتر آسیب میبینند و اگر این چنین شود، بی تردید شکست استراتژیک سختی به رجوی و تحلیلهای ایشان وارد میشود. حال ما منتظر هستیم که این مساله به پایان برسد و بعد خواهیم دید که اگر توافق کامل و جامع، انجام شود در کوتاه مدت و دراز مدت، مردم ایران هستند که سود میبرند و دقیقا در مقابل شعارهای جنگی مجاهدین، به خاک میافتد و بخشی دیگر از رسوایی جریانی به اسم مجاهدین که کوشید تماماً برای رسیدن به قدرت به عنوان عروسک خیمه شب بازی جریانهای شناخته شده، بر ملا خواهد شد. اگر هم توافق کامل و جامع حاصل نشود، بی تردید به نقطه قبل بر نخواهد گشت و مذاکرات ادامه خواهد پیدا کرد و مسیر جنگ و خشونت، با باز بودن مسیرهای مذاکره بسته خواهد ماند، چه کسانی خوششان بیاید و چه خوششان نیاید. چون جامعه بین الملل نشان داد که توان و اراده این مساله را دارد.
مهرداد ساغرچی ‚ ۲۸.۰۶،۲۰۱۵
