این سوال اساسی هست که در مورد سازمان مجاهدین خلق وجود دارد و این یک تناقض بسیار بزرگی است که سازمان مجاهدین خلق هیچ وقت به آن پاسخ نداده و نمی تواند پاسخ بدهد. و این تناقض آشکار و بسیار بزرگ اینست که ما با سازمان مجاهدینی مواجه هستیم که از یک طرف بدو تاسیس شیوه مبارزه مسلحانه را انتخاب کرده است و راه حل های مسالمت آمیز و اصلاح طلبانه را رد می کند و می گوید تنها راه مبارزه شیوه مبارزه مسلحانه و خشونت و ترور هست و بس. لذا ما شاهد هستیم که همه ساله مریم عضدانلو سرکرده باند مافیایی و خطرناک رجوی همه با خرجهای کلان سالروز خشونت و ترور را در سالن ویلپنت پاریس گرامی می دارد. اما برای اعضای خود در آلبانی ، چه منتقد و چه غیر منتقد، یک دلار کمک نمی کند.ـ
مهران توفیقی:تناقض در گفتار و کردار مجاهدین، از آلبانی تا مقر مریم رجوی در فرانسه
مهران توفیقی، تیرانا ، آلبانی ـ 18.05.2015 شرایط برای ما در آلبانی هر چه تنگ تر شده است، ولی متاسفانه کمیساریای عالی پناهندگان پاسخگوی مشکلات ما نم یباشد البته شرایط ما به لحاظ آزادی های فردی از کمپ لیبرتی عراق بهتر شده است ولی کماکان سیطره سازمان بر بالای سر اعضا وجود دارد. سازمان به دلیل بنیه مالی که دارد تواسنته بر سر ما مسلط باشد. در جایی خواهندم که تعدادی از خانواده ها خواسته بودند که مانع خروج فرزندانشان از لیبرتی به آلبانی شوند. به این موضوع زیاد فکر کردم، آیا این موضوع درست است؟ به نظر من هم می تواند این موضوع درست باشد و هم نادرست. شاید یک آمار سرانگشتی به ما می گوید شانس آزادی و رهایی ذهنی و فیزیکی اعضای مجاهدین از مسعود رجوی الزاما از خروج فیزیکی از لیبرتی نمی گذرد. اما حقیقت این است که باید فرد به خودش کمک کند تا این حصار ذهنی ترک بردارد ، در این حالت بدون تردید شرایط فشار تشکیلاتی در آلبانی در شرایط کنونی کمتر از لیبرتی می باشد. در ادامه مطلب مایل هستم در این فرصت به یک پرسش اساسی در مورد سازمان مجاهدین خلق بپردازم. پرسش این است که آیا یک گروه فرقه گرا تروریستی می تواند دمکراتیک هم باشد؟ حال شما ایمان به مبارزه مسلحانه را هم بگذارید بغل آن.
این سوال اساسی هست که در مورد سازمان مجاهدین خلق وجود دارد و این یک تناقض بسیار بزرگی است که سازمان مجاهدین خلق هیچ وقت به آن پاسخ نداده و نمی تواند پاسخ بدهد. و این تناقض آشکار و بسیار بزرگ اینست که ما با سازمان مجاهدینی مواجه هستیم که از یک طرف بدو تاسیس شیوه مبارزه مسلحانه را انتخاب کرده است و راه حل های مسالمت آمیز و اصلاح طلبانه را رد می کند و می گوید تنها راه مبارزه شیوه مبارزه مسلحانه و خشونت و ترور هست و بس. لذا ما شاهد هستیم که همه ساله مریم عضدانلو سرکرده باند مافیایی و خطرناک رجوی همه با خرجهای کلان سالروز خشونت و ترور را در سالن ویلپنت پاریس گرامی می دارد. اما برای اعضای خود در آلبانی ، چه منتقد و چه غیر منتقد، یک دلار کمک نمی کند. ما همچنین همه شاهد کارنامه سیاه و سراسر خیانت رجوی به مردم ایران و مردم عراق و حتی نیروهای مخالف و معترض در داخل تشکیلات قرون وسطایی اش هستند. بله این سازمان به اصطلاح آزادی خواه و انقلابی با شرکت در جنگ ایران و عراق و سرباز کشی و عملیات خمپاره باران مناطق مسکونی و کشتن افراد غیر نظامی در داخل ایران و همچنین کشاندن بهترین فرزندان مردم ایران به کشور عراق و به کشتن دادن هزاران نفر از جوانان ایران بزرگترین خیانت را به جنبش آزادی خواهی مردم ایران مرتکب شده است.و اخیراً هم که در همسویی با نخست وزیر اسرائیل و جناحهای جنگ طلب در حزب جمهوری خواه آمریکا علیه مردم ایران این خیانتش به اوج رسانده است. و همچنین با مزدوری برای صدام حسین و شرکت در عملیات کردکشی و سرکوب شیعیان جنوب عراق و اخیراً هم با حمایت از گروه تروریستی داعش تحت عنوان عشایر انقلابی عراق بیشترین خیانت را نسبت به مردم شریف عراق مرتکب شده است. و همینطور با سرکوب شدید نیروهای مخالف و معترض در داخل تشکیلات قرون وسطایی اش و راه اندازی زندان و شکنجه و اعدام برای افراد ناراضی و ایجاد سانسور و تفتیش عقاید و مغز شویی خفقان و دیکتاتوری و راه اندازی طلاقهای اجباری در مناسبات استالینی اش مرتکب نقض فاحش حقوق بشر و خیانت به نیروهای سازمان گردیده است. این سازمان فرقه گرا و تروریستی نه تنها از گذشته سراسر خیانتش ذره ای ابراز پشیمانی نمی کند بلکه هنوز هم به این استراتژی شکست خورده و به بن بست رسیده ترور و خشونت اصرار می ورزد و حاضر نیست که ذره‌ای از آن کوتاه بیاید و اخیراً هم که خانم مریم رجوی از آمریکا درخواست کرده است که ده درصد از سلاحهای انفرادی و گروهی را به آنها برگردانند تا به قول خودش امنیت ساکنان کمپ لیبرتی در کشور ناامن عراق را فراهم کنند. خوب این ماهیت اصلی این سازمان فرقه گرا و تروریستی است ؛ ولی از طرف دیگر ما شاهد هستیم که مستمراً سران سازمان بطور خاص مریم رجوی در سفرهای آنچنانی اش گروه تروریستی و فرقه گرای خودش را مدافع سرسخت آزادی بیان و حقوق بشر می پندارد و مدعی هست که سردمدار مبارزه با تروریسم و خشونت و مبارزه با بنیاد گرایی می باشد و خلاصه اینکه خودش را دمکراتیک ترین گروه سیاسی و انقلابی می داند، اما نمی دانیم چرا نسیمی از این دمکراسی در درون تشکیلات برای اعضا وجود ندارد و در همین آلبانی نیز باید روزانه و شبانه دست به قلم باشند گزارش لحظه بنویسند. به نظر شما این تناقض در کردار و گفتارنیست؟ آیا چنین سازمانی می تواند دم از دفاع از حقوق بشر و دموکراسی و آزادی بیان بزند؟
لینک به منبع: سایت نجات یافتگان در آلبانی
